همسایه داری از دیدگاه اسلام

بایسته های اخلاقی که باید در حق گروه همسایگان رعایت شود، در کلام معصومان(ع) با عنوان «حسن الجوار» یا خوش همسایگی بیان شده است. رهبران دین، پیروان خود را به خو ش همسایگی سفارش کرده اند.
امام صادق(ع) فرمود: «عَلیکُمُ بِحُسْنِ الجَوارِ فَاِنٌ اللهَ امَرَ بِذلِکَ؛ بر شما باد به حسن همسایگی که خداوند به این کار فرمان داده است.»
این فرمان، همان چیزی است که در آیه 37 سوره نساء در مورد همسایه سفارش شده است.
رعایت حقوق همسایه از نشانه های مسلمانی است؛ زیرا مسلمانی و ایمان حقیقی به گفتار نیست، بلکه رفتار آدمی است که حقیقت ایمان را آشکار می سازد. از این رو،پیامبر اکرم(ص) فرمود: «أحْسِنْ مُجاوَرَهَ مَن جاوَرَک تَکُن مؤمِنًا؛ با همسایه ات نیکو همسایه داری کن تا مؤمن باشی.»
از مواردی که در روایات به آن تأکید شده، جویا شدن از حال همسایه است و شریک شدن در غم و شادی و همدردی با آنها، نمونه های دلجویی کردن از همسایه است. امروزه زندگی شهرنشینی و ماشینی، میان انسانها فاصله ایجاد کرده است و کمتر اتفاق می افتد که همسایه ها خود را در غم و شادی یکدیگر شریک کنند و چه زیبا سعدی این معنا را در این بیت سروده که:
بیگانگی نگر که من و یار چون دو چشم
همسایه ایم و خانه هم را ندیده ایم
حضرت علی(ع) در کلامی، دلجویی کردن از همسایه را از نشانه های خوش همسایگی برشمرد و فرمود: «مِنْ حُسْنِ الجَوارِ تفَقُّدُ الجْارِ؛ از نشانه های حسن همسایگی، جویا شدن از احوال همسایه است.»